Güroluk Köyü, Eskişehir’in Alpu ilçesine bağlı olup, geçtiğimiz yüzyılın sonlarında Kırım’dan göç eden Kırım Tatarları tarafından kurulmuştur. Köyün ilk kurucuları Kırım’ın Taqıl köyünden Ebubekir, Yahya, Fahri, Muhammediye, Haybulla, İsmail Aqay, Zeytun Abdullah, Emrullah ve Seyit Abdullah isimli Kırım Tatarlarıdır.Güroluk köyü, Eskişehir’in Beylikova ilçesi ile Alpu ilçesi sınırına çok yakın olup, Beylikova’ya 10 km., Alpu’ya 30 km. mesafededir. Köyün en yakın komşuları da yine Kırım Tatarlarınca kurulmuş köylerdir. Güroluk köyü, kuzeyinde Çardakbaşı, kuzey doğusunda Uzunburun, kuzey batısında Esence (Yellice), batısında Uyuzhamam, güney batısında Yayıklı (Kosmat) ve doğusunda Parsibey köyleri ile komşudur.

Kırım’dan göç ederek gelenler, köyün kurulduğu yerde daha önce hayvan sulamak için kırmızı renkli topraktan inşa edilen bir suvat olduğundan, köye ilk olarak “Kızılsuvat” adını vermişlerdir. Bu isim daha sonra “Refahiye” olarak değiştirilmiş, ancak 1990 yılında da son olarak şimdiki ismi olan “Güroluk” adını almıştır. Köyün kuruluş tarihi Hicrî 1317 (Milâdî 1899-1900) yılı olarak bilinmektedir. Hicrî 1318’de (Milâdî 1900-1901) de cami inşa edilmiştir.

Güroluk köyünün nüfusunun ilk kurulduğunda 25 hane olduğu söylenmektedir. Yaz-kış değişken bir nüfusa sahip olan köy, en kalabalık olduğu zamanlarda 40 hane imiş. Simdi 30 hanede 117 kişi yaşıyor.

Köyde okuma-yazma oranı % 100 olup, yeni yazı kabul edildiğinde çocuklar Parsibey köyüne gidip gelmişlerdir. Daha sonra inşa edilen eski okulun yerine 1960 yılında yenisi inşa edilmiştir. 1993 yılında da okulda okuyan öğrencilerin azlığından dolayı ilkokul kapatılmıştır. Halen öğrenciler Uzunburun köyüne gidip gelerek ilkokula devam ediyorlar. Bu köyden olup da üniversiteyi bitiren 4-5 kişi çıkmıştır.

Köyün genel ekonomik durumu orta ve ortanın altında olup, başlıca geçim kaynağı yöredeki diğer köylerde olduğu gibi tarım ve hayvancılıktır. Köyün 10 bin dekar arazisi mevcut olup, kurak şartlarda hububat yetiştiriciliği yapılmaktadır. 300 dekarlık bir alanda da sulama yapılarak buğday, arpa, mısır ve pancar yetiştirilmektedir. Güroluk’da halen 350 küçükbaş (koyun), 30 da büyükbaş hayvan vardır.

Köyün altyapı problemi kalmamış olup, köy yolu 1959’da yapılmış, elektrik 1960’da ve su da 1963’de her bir eve götürülmüştür.

Güroluk köyünde tarım yapılan araziler bulundukları mevkiilere göre Kumdere, Çalaltı ve Suvat gibi çeşitli isimlerle anılmaktadır.

Kırım Tatar kültürünün birer simgesi olan toylar, şimdilerde köyün en qartları olan Abdürrahim Takıl ve Kırım doğumlu Hatice Takıl’ın anlattığına göre Güroluk’da eskiden Perşembe gününden mevlût okutularak başlar, aynı gün sogum soyulurdu. Toy boyunca et ihtiyacını temin için sogum olarak genellikle dana kesilir, Kırım Tatarlarının en meşhur hamur aşlarından qatlama ve baqlava pişirilirdi. Misafirler toy için uzak ve yakın yerlerden atlı araba ile gelirlerdi. Gelen misafirler çalgılarla “hoşkeldi” havası ile karşılanırdı. Toyların başlıca eğlencesi sayılan güreşler, koşular yapılırdı. Fahri Aqay ile Seyit Abdullah Aqay’in qoşu ozgan atları o zamanlar meşhurdu.

Güroluk’ta çınlaşma âdeti, hemen bütün gençlerin iştirak ettiği kış gecelerinin vazgeçilmez eğlencesi idi. Köyün çıncı kedayları olarak kızlardan Zöre, Şaşne, Muhsine, Fatma, Fadime ve Zehra, delikanlılardan Gani, Settar, Bariy, Hasan, Mehmet, İsmail, Davut ve Musa oldukça meşhur idiler.

Güroluk’da Kırım Tatar kültüründe de yer alan baharı karşılama sayılan hıdrellez de önemli bir yere sahipti. Bu köyün halkı hıdrellez için Çifteler’in Sakarbaşı köyüne veya Alpu’nun Mâmure köyüne giderek hıdrellez şenliklerine iştirak ederlerdi.